Ik ben een gelukkeling ……
Al weken lag dat ding daar. Paar keer geprobeerd met van dat gezellige LOVE plakband, om hem op te hangen. Je raadt het al, viel er natuurlijk net zo hard weer af als dat ik het erop getaped had. Hmmm, dan maar met van die ‘kauwgom dingetjes’ proberen. Hoe heten ze ook alweer…buddies. “Eens kijken of het echte vrienden zijn”, dacht ik sceptisch.
Maar die moesten eerst gekocht worden. En ja, je raad het al dat duurde ff. Op mijn manier erg druk. Hollen, rennen, vliegen en draven: 4 dagen per week werken, vijf kids en hun beslommeringen (sporten, huiswerk etc.), de hond uitlaten, het huishouden, zelf sporten (want ja, maatje 36 behouden daar moet je wel wat voor doen) en ga zo nog maar even door. Mijn weken zijn aardig gevuld. Zeker in een samengesteld gezin dat zijn eigen, om het maar even mild uit te drukken, dynamiek kent. En ondertussen verhuisde dat ding van de tafel naar de grond, van de grond op de rand van de bank en belandde uiteindelijk ergens in de hoek van de kamer. De hond had het al uitgebreid besnuffelt en er zaten inmiddels al aardig wat kreukels in. Maar goed, dat ding dat moest en zou hangen. Ik had hem notabene speciaal uitgezocht voor het goede gevoel!
Van de week die kauwgom dingetjes eindelijk bemachtigd. In een helder multitask moment (dat bestond toch niet?!?), toen ik op weg was naar….uhhh, nou ja doet er ook niet toe. Ik combineerde mijn boodschap op de Schrans “want daar zit dat ene kantoorvakhandeltje, die hebben dat vast wel.” En ja hoor, gefixed. Thuis gekomen direct opgehangen. Precies in het midden van het midden natuurlijk, anders ziet het er niet uit en krijgen we daar weer commentaar op.
Gelukkeling
En toen wist ik het weer (diepe zucht) waarom ik dat ding had uitgekozen en wilde ophangen. Precies daar, naast het koffiezet apparaat. Even ademhalen Karin. Even pas op de plaats. Een foto-moment zoals ik dat altijd in gedachten noem. Bij voorkeur met een lekker latte machiatto in de handen. Want op die poster staat precies hoe jij je iedere dag, ondanks alle drukte voelt, meid. Maar soms heb je even iemand of in dit geval iets nodig om je eraan te herinneren: “Ik ben een gelukkeling!”
Karin Bokma
VMC coach en eigenaar Blik naar Binnen.
